نگاهی به تاریخچه لباس درایران

انسان برای اینکه بتواند با محیط پیرامون، خود را سازگار کند، از نیروی عقل و خرد بهره می گیرد تا بتواند زندگی خود را در طبیعت دلپذیر و با نشاط سازد .یکی از این وسایل می تواند پوشش و لباس باشد که عیوب و زشتی های حجم را می پوشاند و آن را آراسته می کند .

مصریان از 5500 سال پیش رسیدگی و بافندگی  پنبه را آموختند .چینی ها حدود 3600 سال پیش اقدام به پرورش کرم ابریشم نمودند و با استفاده از آن برای خود لباس تهیه کردند .

ایرانیان با تمدن خود بیش از 10 هزار سال است که  دارای سابقه درخشان در زمینه پوشاک در جهان هستند . اولین ابزار رسیدگی و بافندگی مربوط به 7 هزار سال پیش از میلاد، در بهشهر پیداشد .

بر اساس تحقیقات و کاوش های دانشمندان، ایرانیان از نخستین مللی بوده اند که کار بافندگی پارچه را شروع کردند و قدمت آن به دوران نو سنگی می رسد .

در این جا لباس دوران مادها و اشکانیان را مورد بررسی قرار می دهیم .

نوع پوشش دوران مادها:

پوشاک زنان ومردان در زمان مادها از لحاظ شکل تقریبا یکسان بود . مادها اولین حکومت فراگیر در فلات ایران بودند آنان از هر طبقه و قومی که بودند برای جلوه گری هر چه بیشتر خود به هر چیزی که گمان می بردند خودآرایی است مانند یک نیاز حتمی وحیاتی دست می بافتند .

و در هر زمان وسایل موجود را از طلا ، نقره، مفرغ ، آهن تا گچ و سنگ و صدف می ساختند.

اصلی که باید در نظر داشت این است که طبق نقوش برجسته و مجسمه های ما قبل میلاد، پوشاک زنان آن دوره از لحاظ شکل، با کمی تفاوت ، با پوشاک مردان یکسان است .

و مرد و زن به واسطه اختلافی که میان پوشش سرشان وجود دارد، از هم تمیز داده می شوند .

دوره اشکانیان

این نوع پوشش در زمان اشکانیان هم رواج داشت و چادر زنان اشکانی به رنگ های شاد و ارغوانی و یا سفید بوده است این چادر به نحوی روسر می افتاده که عمامه (نوعی کلاه زنانه) را در قسمت عقب و پهلوها می پوشانیده است .